Praktyka śpiewu operowego we Włoszech wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO
W Kasane, w Botswanie, w dniach 5-9 grudnia 2023 roku odbywa się 18. sesja Międzyrządowego Komitetu ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Właśnie podjęto decyzję, aby na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości została wpisana praktyka śpiewu operowego we Włoszech.
Na stronie UNESCO można przeczytać: Włoski śpiew operowy to fizjologicznie kontrolowany sposób śpiewania, który zwiększa siłę nośną głosu w przestrzeniach akustycznych, takich jak audytoria, amfiteatry, areny i kościoły. Wykonywany przez osoby wszystkich płci, wiąże się z określoną mimiką twarzy i gestami ciała oraz obejmuje połączenie muzyki, dramatu, gry aktorskiej i inscenizacji. Śpiewacy są identyfikowani na podstawie zakresu i barwy głosu i podzieleni na kilka rejestrów (tenor, baryton, bas, sopran, mezzosopran i alt). Wiedza i umiejętności związane z włoskim śpiewem operowym są przekazywane ustnie między maestro a uczniem, poprzez ćwiczenia wokalne i stopniowe wprowadzanie różnych repertuarów i stylów muzycznych. Występy na recitalach, szkoły śpiewu i warsztaty również przyczyniają się do przekazywania praktyki, a także formalnej edukacji w konserwatoriach i akademiach. Co więcej, początek sezonu operowego często zbiega się z lokalnymi uroczystościami i ceremoniami.
UNESCO podkreśla, że ta forma sztuki promuje „spójność zbiorową i pamięć społeczno-kulturową”, a także jest „środkiem swobodnej ekspresji i dialogu międzypokoleniowego”.
Podczas tej samej sesji na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości został wpisany Polonez jako tradycyjny polski taniec. Ma on moc budowania poczucia jedności i więzi między ludźmi, sprzyja współdziałaniu i równości, a także otwartości i dostępności.